...chyba najgorsza noc w moim życiu. Oczywiście przez chorobę. Pierwszą chorobę mojego dziecka.
Wczoraj wylądowaliśmy z Matim na świątecznym dyżurze, który odbywa się na szczęście w naszej przychodni. Mały gorączkował, kaszlał mokrym, odrywającym kaszlem, nie chciał jeść, wymiotował. Lekarka, która go badała stwierdziła, że ewidentnie ma coś na oskrzelach. Przepisała antybiotyk, coś osłonowego i syrop. Mąż jeszcze był ze mną w przychodni, podjechał wykupić receptę, ale potem musiał niestety jechać służbowo do Łodzi. Bałam się okropnie tej nocy, tym bardziej, ze miałam być sama, no i zryczałam się oczywiście jak to ja. W nocy temperatura podskoczyła nawet do 39,4 st. Zaaplikowałam czopek, po którym na szczęście nieco spadła. Mati spał ładnie z dwiema przerwami "na cyca", po których zaraz znów spał. Rano było już dużo lepiej. Dziecko nie było już takie ospałe, zaczęło też znowu jeść. Przeszliśmy się też do naszej pani doktor, która potwierdziła diagnozę i kazała dalej podawać przepisane leki a w piątek zgłosić się do kontroli. Teraz mam tylko nadzieję, że w nocy temperatura nie podskoczy już tak wysoko. Dobrze, że R. dzisiaj wraca.
I tak sobie teraz myślę, skoro ja przeżywałam tak bardzo wysoką gorączkę, to co muszą czuć matki siedzące przy szpitalnych łóżkach dzieci, niekiedy tak bardzo bardzo chorych...
